Jungle Trail & Machu Picchu
Door: Joa en Marieke
Blijf op de hoogte en volg Joa en Marieke
20 Mei 2014 | Peru, Puno
Hallo allemaal,
Er is weer veel om over te schrijven, dus daar gaan we weer! De laatste blog was van de dag voor onze jungle trail begon. Samen met Farzan en Evi hadden we die geboekt en op Marieke's verjaardag zijn we vertrokken. We werden om half 9 opgehaald, toen hebben we zo'n drie rondjes door de stad gereden en moesten we uiteindelijk toch over stappen op een andere bus. Oja, en toen moesten er nog eens 15 mountainbikes op het dak bevestigd worden. Goede voorbereiding noemen ze dat. We bleken in de bus te zitten met 9 (!!!) Israeliërs. En nou hebben wij op zich niks tegen Israeliërs, maar 9 tegelijk om 9 uur 's ochtends is toch wel heftig! Je moet je voorstellen dat er minstens twee of drie tegelijk aan het woord zijn en dat ze het gevoel hebben dat ze zo'n 3 meter te overbruggen hebben. Daar wordt je dus niet zo vrolijk van zo 's ochtends vroeg. Evi is toen gaan vragen of dit onze groep was voor de komende 4 dagen, maar dat was gelukkig niet zo. Ze zouden alleen vandaag met het mountainbiken bij ons in de groep zitten. Gelukkig! Anderhalf uur later vertrokken we eindelijk uit Cusco. Na een paar uur rijden door de Heilige Vallei maakten we een stop langs de weg. Daar kwamen we een andere bus tegen, waarin vier Nederlandse meiden zaten die we al eens in de Colca Canyon hadden ontmoet. Zij zouden ook de vierdaagse Jungle Trail doen. Na de stop zijn we de bergen ingereden naar een pas van 4800 meter en zijn we weer een klein stukje gedaald. Op 4000 meter werden we de bus uitgezet samen met de fietsen. We kregen een mountainbike, een helm, handschoenen en een fluoriserend hesje. Ook moesten we een zonnebril opzetten. Toen zijn we aan de afdaling begonnen, een geasfalteerde bergweg met haarspeldbochten en passerende auto's. Zo'n 2,5 uur zijn we afgedaald naar ongeveer 2000 meter. Het eerste stuk reden we nog in de wolken, dus dat was erg koud en we hadden af en toe slecht zicht. Bij de tweede helft hadden we mooi uitzicht op het dal, maar dienden zich ook de waterstromen over de weg aan. Als je daar doorheen fietste spatte het water lekker op en kreeg je een natte kont. Het was een hele leuke fietservaring. Het enige minpuntje was dat de fiets van Joa protesteerde en behoorlijk blokkeerde, waardoor die vanzelf afremde. De anderen raceten er allemaal vandoor zonder te trappen, maar de fiets van Joa weigerde dat en dus fietste ze een heel stuk alleen en moest er hard gewerkt worden, balen! Na de fietstocht werden we weer door het busje opgepikt en wat bleek: meer dan de helft van de Israeliërs, met hun grote mond, zat al in het busje, die waren onderweg gestopt met fietsen. Na een klein stukje rijden kwamen we aan in ons hostel waar we lekker gelunchd hebben. Die middag verder lekker uitgerust en een beetje door het minidorpje gelopen. De Nederlandse meiden waren er ook en die bleken vanaf de volgende dag ook in onze groep te zitten, samen met nog 7 andere buitenlanders (Duitse, Fransen en 3 Israeliërs die wel heel aardig waren). Een groep van 15 dus, plus twee gidsen. 's Avonds lekker vroeg naar bed gegaan, want we waren gesloopt en we zouden weer vroeg vertrekken de volgende dag.
Dag 2 van de Jungle Trail werd een lange wandeldag. Er moest zo'n 8 uur gelopen worden. Vandaag kwamen we erachter waarom de excursie 'jungle' trail heet, we hebben echt door de jungle gelopen en het was heet en vochtig. Het was een mooie wandeling, maar ook wel zwaar door de hitte en er moest ook flink gestegen worden. De gids, Guido, vertelde onderweg wel allemaal interessante dingen over bijvoorbeeld de planten, hoe de mensen daar planten gebruiken voor medicinale doeleinden. Ook kwamen we langs koffieplantages en coca plantages. Hier verbouwen ze coca bladeren, die heel veel geld opleveren. Die worden gebruikt voor de productie van cocaïne, maar ze worden ook veel gebruikt tegen hoogteziekte. De mensen hier kauwen er de hele dag op en worden daardoor sterker. Wij hebben er ook een tijdje op gekauwd, maar dan voel je je net een konijn en echt lekker is het niet. Dus doen we ze nu maar in de thee en eten we coca snoepjes. Tijdens de wandeling zijn we op een aantal plekjes gestopt waar de lokale mensen afdakken met bankjes hadden gebouwd en waar ze flesjes drinken verkochten. Bij de eerste plek hadden ze een aapje die erg speels was, maar voortdurend iedereens spullen afpakte, uit de buurt blijven dus! Op de tweede plek hebben we ruim een uur gepauzeerd en heeft Guido allemaal lokale groenten, kruiden en drankjes laten zien/proeven. We hebben hier ook heerlijke maracuyasap gedronken. Hier hadden ze ook weer een aapje, maar deze was heel lief en kroop over iedereens schouders en had een grote witte snor. Ze hadden er ook nog een ander grappig beest, maar wat dat was..?! Zie facebook voor foto's. Ook konden we ons laten beschilderen door een indiaan, die daarvoor een klein oranje vruchtje gebruikte. En last but not least konden we ons verkleden met allemaal traditionele kleding en hebben we een aantal hilarische foto's gemaakt. Daarna moesten we weer verder wandelen, naar plekken met prachtig uitzicht en uiteindelijk naar de plek van de lunch. Helaas ging Farzan vlak daarvoor door zijn enkel, dus dat was even heel erg balen. Na de lunch moesten we nog twee uur lopen, ook Farzan heeft het stuk gewoon gelopen ondanks de pijn. Vlak voor het einde van de wandeling moesten we de rivier oversteken, maar op een wel heel speciale manier. Bruggen hadden geen zin, want die werden weggespoeld door de rivier, dus hadden een aantal lokale mensen een klein kabelbaantje aangelegd. Voor 5 soles mocht je in het bakje gaan zitten en werd je door een oude man naar de overkant getrokken met een touw. Hele speciale ervaring, om zo 3 meter met je benen uit het bakje bungelend de rivier over te steken. Nog 100 meter lopen en daar was het einde, waar we goed werden beloond met een enorm hot spring complex waar we lekker twee uur in konden 'herstellen'. Daarna werden we naar ons hostel gebracht en konden we lekker gaan eten. We deelden een kamer met Farzan en Evi, en al gauw was er een hoop paniek want er rende een kakkerlak onder de bedden door. Blijkbaar zijn ze zo geschrokken van het gegil dat ze zich niet meer hebben laten zien.
De derde dag begon voor ons ontzettend spannend aangezien we allebei hoogtevrees hebben; we gingen ziplinen. Je krijgt dan een tuigje om je middel en benen en dan wordt je vastgeklikt aan een kabel en zoef je naar de overkant. De eerste keer was wel even spannend, maar het was heeel gaaf! We zouden vier keer ziplinen. De tweede lijn was het langste en het lastigst. Er stond een aardig windje waardoor het lastig was om recht te blijven hangen. Je wordt al gauw gedraaid door de wind en daardoor verlies je snelheid. Dat gebeurde ons dus ook, waardoor we te veel snelheid verloren en de overkant niet haalden. Dus ja, dan hang je daar. Je moet je dan omdraaien en je met je handen verder trekken en dat is echt ontzettend zwaar. We hebben er nog dagen spierpijn van gehad. Marieke werd nog opgehaald door een van de jongens van het ziplinen, want ze kwam haast niet vooruit. Haar RSI arm begon weer hevig pijn te doen, dus dat was even heel erg balen. De derde en vierde gingen een stuk makkelijker. Bij de vierde en laatste moest je op een soort platform landen en vanaf daar lieten ze je loodrecht naar beneden zakken. Wat een gave ervaring dat ziplinen! Na het ziplinen zijn we weer opgehaald door een busje en hebben we een uur door de bergen gereden. Er was niet genoeg plek in het busje, dus de twee gidsen hebben al die tijd op het dak gezeten. Na het busje hebben we gelunchd en moesten we nog zo'n 3 uur lopen naar Aguas Calientes, waar we zouden overnachten. Dit was een makkelijke wandeling langs een spoorlijn, dus helemaal vlak. Aguas Calientes is het dorp onder Machu Picchu, dus heel toeristich en druk. We moesten met Guido meelopen naar de ticketverkoop voor Machu Picchu. Wij moesten dat als enige, omdat wij de enige waren die in plaats van ons paspoort een kopie van ons paspoort bij ons hadden (dat leek ons handig, maar dat doen we dus ook nooit meer). De man achter de balie begon vervolgens erg moeilijk te doen, omdat we dus geen paspoort bij ons hadden. Hij kon ons echt geen ticket verkopen, was eerst het verhaal. Wij raakten natuurlijk aardig in de stress, want stel je voor dat we na zo'n vierdaagse tocht Machu Picchu niet op mochten! Wat we onderhand wel geleerd hebben met Peruanen, is dat je stug moet volhouden want uiteindelijk geven ze toch wel toe. Zo ook deze man.. We hadden onze kopietjes en allebei een studentenkaart, dus daarmee moest het misschien dan toch wel lukken. Bij het ticket van Joa ging het makkelijk, maar bij die van Marieke zag de man weer een probleem. Haar naam op haar paspoort kwam niet overeen met de naam op de studentenkaart (doopnaam/roepnaam). Dus het was echt niet mogelijk haar een ticket te geven met studentenkorting. Grrrrr. Als je dan uitlegt hoe het namensysteem in Nederland werkt, wil de beste man niet eens luisteren. Uiteindelijk dus maar een gewoon ticket gekocht voor Marieke, zonder studentenkorting.
Dag 4 en dus de laatste dag, het hoogtepunt van de trail: Machu Picchu! Gelukkig hadden we dus toch een toegangsbewijs! Om 4 uur ging de wekker, want om 5 uur ging het hek open en we moesten van onze gids om half 7 boven zijn. De klim was zwaar, 1700 treden omhoog en het was behoorlijk benauwd. Bovendien begonnen de voorgaande drie dagen hun tol te eisen. We waren gelukkig op tijd boven en daar was het dan! Het uitzicht waar we lang op hadden gewacht, maar wat was het gaaf om daar te staan! Eerst kregen we een rondleiding door Guido en daarna mochten we de rest van de dag zelf weten wat we wilden doen, we hadden namelijk nog de hele dag voor ons! We hebben natuurlijk heel Machu Picchu uitgebreid bekeken, maar ook heel lang in de zon gezeten met uitzicht op Machu Picchu. Heerlijk dagje zo. Ook een hele fotosessie gehouden natuurlijk (twee keer zelfs want Joa's camera hield er even mee op na de eerste sessie, gelukkig deed'ie het later weer). Rond 3 uur zijn we met de bus naar beneden gegaan en hebben we Aguas Calientes wat bekeken en lang in een restaurant wat gedronken met de 8 Hollanders. 's Avonds hebben we met z'n 8en een heel leuk restaurant gevonden en heerlijk gegeten. Om half 10 vertrok onze trein richting Ollantaytambo. Vanaf daar was het nog anderhalf uur rijden met een busje naar Cusco. Helemaal gesloopt en vol muggenbulten (ondanks de deet) zijn we ons bed ingedoken.
De volgende dag lekker uitgeslapen en vrij weinig gedaan. 's Avonds hebben we met Farzan en Evi luxe gegeten bij Chicha, een van de betere restaurants van Cusco. Dat hadden we wel verdiend! De volgende dag zijn we met z'n vieren op een busexcursie naar de Heilige Vallei gegaan. Eerst hebben we Pisaq bezocht, een oud Inkadorp op een helling met door hun aangelegde terrassen voor landbouw. Daarna zijn we verder gereden richting Ollantaytambo, maar na een stukje rijden begon Evi zich heel slecht te voelen. Zij is uiteindelijk samen met Farzan terug gereden naar Cusco. Wij zijn wel verder gegaan met de excursie. Bij Ollantaytambo was nog een Inka ruïne, met terrassen en verschillende tempels. We hadden een hele goede gids, die ons van alles heeft verteld over de ruïnes en de levensstijl van de Inka's. Op de weg terug naar Cusco zijn we nog gestopt bij Chinchero. Dat is een klein dorpje waar de mensen de Inka cultuur en gebruiken in stand proberen te houden. We kregen een demonstratie van traditioneel geklede vrouwen over hoe ze lama- en alpacawol weven en kleuren met natuurlijke materialen. Het was erg mooi om te zien en dus hebben we er allebei wat moois gekocht (Marieke een portemonneetje en Joa een soort doek). Hierna zijn we terug gereden naar Cusco en hebben we snel wat gegeten. Toen zijn we snel in de taxi gesprongen naar een kliniek, want Evi is daar die middag opgenomen. Ze moest in ieder geval een nachtje blijven om aan te sterken en een antibioticakuur te krijgen.
De volgende dag hebben we het weer lekker rustig aan gedaan en hebben we de beroemde 12-hoekige steen bekeken, met Farzan het Inkamuseum bezocht en wat gegeten. Daarna zijn we weer bij Evi langs geweest, ze moest nog een nachtje blijven. De dag daarna hebben we allerlei markten afgestruind en leuke winkeltjes bekeken. Cusco is wat dat betreft echt een leuke stad, ook nog eens heel gezellig en mooie straatjes. We hebben heel wat sieraden gekocht en nieuwe schoenen voor Marieke. Helaas moesten we die ochtend uitchecken bij Milhouse want ze hadden geen plek meer, dus zijn we verhuisd naar het hostel waar Evi en Farzan ook zaten. Daar hebben we ze die middag nog even gezien en toen afscheid genomen, want zij vertrokken naar Ica. De volgende dag was onze laatste in Cusco en hebben we gebruikt om naar Sacsayhuaman te gaan, een Inka ruïne aan de rand van de stad op een heuvel. Dit was naast Machu Picchu de mooiste ruïne, met muren met enorme stenen, sommigen wel 5 meter hoog. Het was een oud militair ford met enorme verdedigingsmuren. Ook liep er een kudde alpaca's rond. We hebben hier de hele middag doorgebracht, wat rondgelopen en lekker in de zon gepicknickt met een prachtig uitzicht. Daarna zijn we nog even naar het Jezusbeeld ernaast gelopen. Helaas voelde Joa zich helemaal niet lekker vandaag, o.a. een hele heftige verkoudheid, en zijn we weer gauw terug naar het hostel gegaan.
De volgende dag, vandaag dus, hebben we de bus naar Puno aan het Titicacameer genomen. We vertrokken 's ochtends vroeg, dus we hebben de hele dag lekker uit het raam kunnen kijken naar een prachtig landschap. Dat was even genieten, terwijl je er niks voor hoeft te doen. We hebben hier in Puno even lekker een kamer voor onszelf, ook wel eens fijn om de douch niet te hoeven delen en lekker je spullen overal te kunnen laten slingeren! Morgen gaan we eens uitzoeken wat we hier precies gaan doen, we willen namelijk graag de eilanden op het Titicacameer bezoeken. Jullie horen gauw weer van ons!
Hasta luego,
Marieke y Joa
-
20 Mei 2014 - 08:17
Wilma:
Reis vol ontberingen maar op tijd de highlights;) #genietze
-
20 Mei 2014 - 09:28
Ad:
Wat een toffe vakantie. Spannend avontuur. Een goed idee om even ruimte voor jullie zelf te nemen tussen de studies door. Zeker is dat je een ervaring/belevenis opdoet die je op de uni niet opdoet en een heel goede aanvulling op jullie studenten leven is. Geniet er van! Ontmoeten jullie naast collega bacpakkers ook lokale mensen? Het lijkt me heel interesant met lokale mensen contackten aan te gaan en cultuur uit te wisselen. Dan overstijgt jullie reis het "europese" contact gehalte. Spring maar in het diepe. Maar blijf wel voorzichtig want we zien jullie wel graag na afloop weer thuis!
XXXX Ad -
20 Mei 2014 - 11:56
Paul Van Maaren:
Wat een boeiend verslag weer! Het lijkt wel één groot pretpark. Geweldig he, die oude Inca cultuur. Zo lang volkomen geïsoleerd, los van de rest van de wereld. Nu bij Titicaca weer nieuwe avonturen en een andere omgeving. Verstandig om ook eens een busreis bij daglicht uit te proberen. Dat heeft zeker ook voordelen.
Goeie reis verder, geniet ze. Komende vrijdag al op de helft. Liefs, Paul
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley