Het laatste land van onze reis, Ecuador

Hola amigos,

De vorige keer waren we op weg naar Trujillo. We hebben daar een dag doorgebracht en zijn die avond nog met een nachtbus naar Mancora vertrokken. We hebben een hele mooie ruïne net buiten Trujillo bekeken van het Chimunrijk, een koninkrijk wat nog voor de Inca's heerste. 's Middags hebben we wat rondgehangen in het stadje, wat erg veel kleurrijke koloniale huizen heeft. Om 8 uur hebben we een nachtbus naar Mancora genomen waar we om half 6 's ochtends aan kwamen.

Mancora is een toeristisch strandplaatsje waar veel surfers naartoe komen. We hebben hier drie dagen gerelaxt op het strand, in het hostel voetbal gekeken en gefeest. Heerlijk om weer eens echt goed weer te hebben! Ook Art en zijn reispartner waren er en we hebben veel leuke mensen ontmoet.

Na drie dagen relaxen besloten we om door te reizen naar Ecuador, ons laatste land van deze reis. Met een klein busje werden we naar Tumbes gebracht en daar wilden allemaal Peruanen met ons op de foto. Van Tumbes hebben we een bus genomen naar Guayaquil, waarbij we de grens zijn overgestoken. Begin van de avond komen we aan in Guayaquil en nemen we een taxi naar een hostel uit de Lonely Planet, maar dat blijkt niks te zijn want ze vragen veeeel te veel voor een kamer. Uiteindelijk vinden we een ander hostel, maar na een uur op onze kamer blijkt dat hij vol zit met kleine kakkerlakken.

De volgende dag slapen we uit en gaan dan de stad in. Het is een beetje een rare stad, niet echt mooi en veel hoge gebouwen. En we worden overal nagefloten en aangestaard, niet echt prettig. Guayaquil ligt aan een rivier en heeft dus wel een leuke boulevard met een park en veel speeltuinen. Uiteindelijk lopen we een heuvel op met een heel leuk wijkje met kleurige huisjes. Bovenop staat een vuurtoren en vanaf daar hebben we een mooi uitzicht op de stad en het water. We eten vroeg, want 's avonds gaan we naar het IMAX theater. We hebben gratis kaartjes gekregen voor de opname van de opera Carmen in de haven van Sydney. Dat was echt gaaf, even lekker een avondje ontspannen en genieten.

De volgende dag vertrekken we naar Montañita, aan de kust van Ecuador. Helaas gaat er geen rechtstreekse bus, dus we reizen via Santa Elena en nemen vanaf daar een lokale bus die in elk dorpje stopt. We komen 's middags aan en brengen onze spullen naar het hostel. Daarna gaan we gauw het dorp in voor wat lunch en de wedstrijd Duitsland-Brazilië. We vinden een heel leuk café vol met Duitse supporters en veel televisies, dus we kunnen de wedstrijd goed zien. 's Avonds gaan we uit eten en komt er ineens een dronken Australiër bij ons aan tafel zitten, beetje vreemd. We gaan vroeg naar bed want we zijn gesloopt. De volgende dag, woensdag, is de grote dag! De halve finale Nederland-Argentinië. 's Ochtends relaxen we in het hostel en lopen we een rondje door het dorp. Daarna gaan we weer naar café HolaOla, maar helaas zitten er dit keer vooral Argentijnse fans, waardoor de nederlaag extra pijnlijk is.

De derde dag aan de kust besluiten we om naar Puerto Lopez te gaan en vanaf daar een excursie te doen naar Isla de la Plata. Dat is een uur varen vanaf de kust. Onderweg zien we een aantal keer walvissen van behoorlijk dichtbij. Ze springen zelfs uit het water omhoog of steken hun staart en vinnen boven het water uit. Als we bij het eiland aankomen zwemmen er vijf enorme zeeschildpadden naast de boot, dus we kunnen ze heel mooi bekijken. Dan gaan we aan land en maken we een wandeling van twee uur over het eiland. Het is erg warm en het eiland is kurkdroog. Het enige wat er leeft zijn Blue Footed Bubi ' s (grappige vogels met blauwe poten) en Fregatvogels (zwarte vogels waarvan de mannetjes een rode keel hebben die ze kunnen opblazen). We kunnen ze heel mooi bekijken, want ze vinden het niet erg als je ze tot 2 meter nadert. Na de wandeling keren we terug naar de boot en varen we naar een klein baaitje aan de andere kant van het eiland. Daar zwemmen prachtige vissen naast de boot en gaan we het water in om te snorkelen. Er zwemmen mooie gekleurde vissen. Na een half uur zwemmen we terug naar de boot en vertrekken we weer richting Puerto Lopez. Onderweg zien we nog meerdere walvissen. Het was een heel erg mooie en indrukwekkende dag en we zijn helemaal gesloopt. 's Avonds gaan we uit eten met Antonio, de hostel baas, Sue en Santiago, die we in het hostel hebben leren kennen.

De volgende dag brengen we de dag door met Santiago en Antonio, en gaan we naar het strand, zwemmen we in zee en klimmen we over de rotsen waar het stikt van de krabbetjes en schelpjes. We gaan uit eten met z'n vieren en later komt Cesar, een vriend van Antonio, er ook bij. We kaarten na het eten en gaan daarna uit in Montañita bij een club op een dakterras.

Met twee uur slaap stappen we de volgende ochtend op de bus richting de volgende bestemming, Baños. Het is een lange reis, we doen er twaalf uur over en moeten drie keer overstappen, dus we hebben in vier verschillende bussen gezeten. De bussen stopten werkelijk in elk dorpje en dan stond het hele gangpad vol met mensen. We hadden behoorlijk spijt dat we niet nog lekker een dagje op het strand hadden doorgebracht, zeker toen bleek dat het in Baños keihard regende. Gelukkig maakte het leuke hostel en de goeie bedden een hoop goed.

Zondag hebben we lekker uitgeslapen en daarna zijn we het dorpje wat gaan bekijken. 's Middags hebben we in het hostel naar de WK finale gekeken en hebben we veel leuke mensen leren kennen. Uiteindelijk zijn we 's avonds uit eten geweest met vier Nederlanders en twee Duitsers (die flink aangeschoten waren van het vieren dat ze wereldkampioen zijn). Na het eten hebben we nog de hele avond gekaart, wat erg gezellig was.

Maandag zijn we met twee van de Nederlanders, Jeroen en Naomi, en de twee Duitsers, Dominik en Johannes, een fietstocht gaan maken. Voor 5 dollar konden we mountainbikes huren voor de hele dag. We hebben ongeveer 2 uur gefietst, grotendeels over de gewone weg. Het grootste deel ging omlaag, dus het was niet zwaar. Er waren onderweg veel tunnels, maar daar mochten we niet doorheen fietsen. Er was dan een alternatief pad. We fietsten door een dal met wilde rivier beneden ons. Onderweg zijn we een aantal keer gestopt om naar de vele watervallen te kijken. Helaas regende het de hele dag, dus aan het eind van de tocht waren we helemaal doorweekt. Aan het eind van de route konden we naar beneden lopen, naar de grootste en indrukwekkendste waterval van de route. We lieten onze spullen achter bij het restaurantje bij de waterval en zijn naar de waterval geklommen. We konden ontzettend dichtbij komen en we konden onder en langs de rotsen klimmen, nog dichter naar de waterval. Daar kregen we echt de volle laag van de waterval, de kledingstukken die nog niet nat waren werden dat nu wel. We stonden zowat achter de waterval en het was heel erg indrukwekkend om te zien met hoeveel geweld het water zich naar beneden stort. Hierna zijn we terug omhoog gelopen en konden we met onze fietsen achterin een kleine truck terug naar Baños. Onderweg viel de tas van Naomi nog uit de truck, midden in een tunnel, dus het was nog even spannend of we die terug konden halen, wat uiteindelijk wel lukte. 's Avonds zijn we uit eten gegaan met Naomi, Jeroen en twee reisgenoten van Jeroen.

Dinsdag zijn we met Jeroen naar de beroemde schommel boven op een berg gegaan, de 'swing at the edge of the world'. Iedereen die naar Baños gaat, zorgt dat'ie op de schommel is geweest voor een mooie foto. De schommel hangt aan een enorme boomhut, boven op een berg met mooi uitzicht. Het is leuk om te schommelen, want je gaat net over het randje van de berg. Terug in het dorp hebben we bustickets gekocht voor dezelfde middag. We hadden het wel gezien in Baños en het regende er toch bijna alleen maar. Die middag zijn we door gereisd naar Latacunga en vanaf daar hebben we een bus genomen naar Quilotoa. Dit zat eerst niet in de planning, maar we hoorden van verschillende mensen dat het toch wel de moeite waard is. Halverwege de busreis beseften we ons dat we waren vergeten te pinnen en nog maar 25 dollar bij ons hadden. We begonnen lichtelijk in paniek te raken, want Quilotoa is zo'n klein bergdorp, daar hebben ze vast geen pinautomaat. In een groter dorpje vlak voor Quilotoa moesten we de bus uit en moesten we verder achterin een kleine truck. Ook in dit dorp hadden ze geen pinautomaat. We zaten in de truck met twee Duitse meiden en gelukkig zouden we van hun geld kunnen lenen voor een hostel. We zijn behoorlijk diep en hoog de bergen in gereden, en het was behoorlijk koud 's avonds. En we hadden onszelf na Bolivia nog wel beloofd dat we niet meer de kou in zouden gaan.. We sliepen in een klein hostel waar we avondeten kregen naast een klein kacheltje wat ons gelukkig een beetje warm hield.

De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan voor het ontbijt, maar omdat onze bergschoenen nog steeds zeiknat van de waterval waren, konden we toch geen lange wandeling maken. Dus na het ontbijt hebben we nog wat gerust op bed en zijn rustig onze spullen gaan pakken. Uiteindelijk zijn we gaan lopen, naar de reden waarom we naar Quilotoa gekomen zijn: de adembenemende vulkaan krater. Nog geen 50 meter van het hostel vandaan, stonden we in een diep gapend gat te staren, met beneden een prachtig fel blauw meer. De randen van de krater zijn scherp en stijl. We besloten om de krater in te lopen, dat was een goed begaanbaar pad, alleen wel stijl. Na 40 minuten waren we beneden. We hebben even beneden van het uitzicht genoten, maar niet te lang want het waaide er ontzettend hard. Toen zijn we weer terug om hoog geklommen, wat erg zwaar was vanwege het stijle zandpad. Bij elke stap die je zette, zakte je weer een halve terug, door het mulle zand. Die middag zijn we weer terug gegaan naar Latacunga en daar hebben we de Duitse meiden kunnen terug betalen. Daarna zijn we op de bus gestapt naar Quito, de hoofdstad van Ecuador. 's Avonds zijn we met een taxi een heuvel op gereden, waar een restaurant zat met een prachtig uitzicht over de stad. Daarna zijn we gauw naar bed gegaan, want het was een uitputtende dag.

Vandaag hebben we lang uitgeslapen en zijn we 's middags de stad in gewandeld. Quito is een erg mooie stad met veel mooie, oude gebouwen. We hebben wat rondgekeken, gelunchd en onszelf weer omhoog gesleept om de basiliek boven op een heuvel te bekijken. Vandaag dus een rustig, lui dagje. Toen we net uit eten wilden gaan, bleken de meeste restaurants al dicht, dus hebben we maar ergens een pizza en salade gehaald en die op de kamer opgegeten.

We hebben nog precies een week te gaan en dan stappen we alweer op het vliegtuig naar huis. De tijd is om gevlogen, maar we hebben allebei stiekem ook best veel zin om weer naar huis te gaan. Maar eerst nog even de laatste week, waarin ook nog heel wat op de planning staat.

Tot gauw allemaal!

Joa & Marieke